مفاهیم طراحی سیستم تأمین هوای تازه
جهت بررسی نکات طراحی سیستم تأمین هوای تازه می‌بایست به حداقل هوای تازه فضا پس از تهویه که بصورت مستقیم وارد فضا می‌شود و بارهای حرارتی و برودتی که توسط فن‌کوئل‌ها تأمین می‌شود توجه شود.
انتخاب سیستم تأمین هوای تازه
۱- میزان آنتالپی طراحی
بیشترین آنتالپی ورودی به دستگاه، که معمولاً در بالاترین دمای مرطوب و دمای خشک متوسط به وجود می‌آید بایستی تأمین گردد. در این شرایط بیشترین بار برودتی دستگاه بدست خواهد آمد.
۲- انتخاب شرایط فضای مورد تهویه
معمولا اکثر طراحان عددی بین ۷۰ تا ۷۶ درجه فارنهایت را جهت فضای داخلی در نظر می‌گیرند. رطوبت نسبی بیش از ۶۰% نیز بر اساس استاندارد تهویه ASHRAE مورد تآیید نمی‌باشد.
۳- تعیین میزان حداقل هوای تازه
بر اساس استاندارد ASHRAE میزان هوای تازه لازم جهت فضا را بر اساس کاربری خاص انتخاب شود.
۴- تعیین بیشترین افزایش رطوبت مخصوص در فضاها
در سیستم‌های حجم ثابت هوارسانی، معمولاً در صورتی که میزان بار محسوس در ماکزیمم خود نباشد، میزان کاهش رطوبت هوا در بیشتر موارد کافی نخواهد بود. با فراهم آوردن هوای تهویه شده‌ی خشک تر از حد معمول می توان از سیستم تأمین هوای تازه حهت کنترل بهتر بار نهان اتاق‌ها و فضاها استفاده نمود.
توجه: فضاهایی که بیشترین بار نهان را داراست الزاماً فضایی با بیشترین رطوبت نسبی نیست.
۵- محاسبه رطوبت مخصوص و نقطه شبنم مربوطه
به این منظور لازم است حداکثر رطوبت مخصوص هوای بیرون را از رطوبت مخصوص هوای فضا کم نمایید. سیستم تأمین هوای تازه تمامی بار نهان تولیدی دخل محیط و هوای بیرون را می‌گیرد. زمانی که فضایی با بار نهان بحرانی در حد رطوبت نسبی مطلوب خود می‌باشد، سایر فضاها در حالتی خشک‌تر به سر می‌برند.
توجه: سیستم‌های تأ مین هوای تازه‌ای که رطوبت مخصوص خوای خروجی آن‌ها برابر با رطوبت مخصوص فضای مورد تهویه می‌باشد غالباً نمی‌توانند بار نهان را جبران نمایین و سبب افزایش رطوبت نسبی اتاق یا فضا می‌گردند.
۶- تعیین دمای هوای خشک خروجی سیستم تأمین هوا
در سیستم تأمین هوای تازه خنثی این عدد بین ۷۰ تا ۷۵ درجه فارنهایت است.
درصورتی که از سیستم تأمین هوای تازه سرد استفاده می‌شود دمای خشک هوا را در حدود دمای نقطه شبنم مورد نیاز فضا در نظر می‌گیرند.
| برای مشاهده ویدئوی مفهومی سیستم تأمین هوای تازه، این صفحه را مشاهده فرمایید. |
